In de serie Nederlandse onderwaterwereld brengt PostNL gedurende drie jaar elk kwartaal twee persoonlijke postzegelvellen uit, voorafgegaan door een vel dat exclusief aan abonnees verzonden wordt. De serie van 25 postzegelvellen met elk vijf zegels werd uitgebreid met een bijhorend bewaaralbum.

Nederlandse onderwaterwereld
Nederland heeft een grote verscheidenheid aan oppervlaktewater, waaronder stilstaand en stromend water, zoet, zout en brak water, wateren die wel of niet geïsoleerd zijn en in grootte variëren van kleine sloten, vennetjes, plassen en poelen, kronkelende rivieren en beken tot rechte kanalen, grachten, vaarten, meren, zeearmen, een binnenzee en een randzee. In de serie worden de dertien voornaamste watersoorten getoond en op de zegels de levenssoorten die daarin te vinden zijn. Dat zijn waterplanten en vissen, maar ook amfibieën en allerlei geleedpotigen, holtedieren, stekelhuidigen of weekdieren, samengevat als ongewervelden.

Elk postzegelvel telt vijf postzegels in drie verschillende ontwerpen. Op de foto’s zijn afwisselend aan onder- of bovenkant golvende grafische lijnen geplaatst die de overgang van foto naar achtergrondkader vloeiender laten verlopen. Op de velrand van elk postzegelvel staat een grote landschapsfoto uit de afgebeelde onderwaterwereld.

De sfeer van het postzegelvel wordt mede bepaald door de grote achtergrondfoto van de mysterieuze onderwaterwereld. De keuze voor de foto’s is deels gebaseerd op de natuurschoolplaten van M.A. Koekkoek (1873–1944).

Bij de selectie kwam tot stand mede dankzij de expertise van fotografen Willem Kolvoort, Arthur de Bruin en Peter van Rodijnen, die tevens het grootste deel van het beeldmateriaal hebben geleverd.

In de serie Nederlandse onderwaterwereld brengt PostNL gedurende drie jaar elk kwartaal twee persoonlijke postzegelvellen uit, voorafgegaan door een vel dat exclusief aan abonnees verzonden wordt. De serie van 25 postzegelvellen met elk vijf zegels werd uitgebreid met een bijhorend bewaaralbum.

Nederlandse onderwaterwereld
Nederland heeft een grote verscheidenheid aan oppervlaktewater, waaronder stilstaand en stromend water, zoet, zout en brak water, wateren die wel of niet geïsoleerd zijn en in grootte variëren van kleine sloten, vennetjes, plassen en poelen, kronkelende rivieren en beken tot rechte kanalen, grachten, vaarten, meren, zeearmen, een binnenzee en een randzee. In de serie worden de dertien voornaamste watersoorten getoond en op de zegels de levenssoorten die daarin te vinden zijn. Dat zijn waterplanten en vissen, maar ook amfibieën en allerlei geleedpotigen, holtedieren, stekelhuidigen of weekdieren, samengevat als ongewervelden.

Elk postzegelvel telt vijf postzegels in drie verschillende ontwerpen. Op de foto’s zijn afwisselend aan onder- of bovenkant golvende grafische lijnen geplaatst die de overgang van foto naar achtergrondkader vloeiender laten verlopen. Op de velrand van elk postzegelvel staat een grote landschapsfoto uit de afgebeelde onderwaterwereld.

De sfeer van het postzegelvel wordt mede bepaald door de grote achtergrondfoto van de mysterieuze onderwaterwereld. De keuze voor de foto’s is deels gebaseerd op de natuurschoolplaten van M.A. Koekkoek (1873–1944).

Bij de selectie kwam tot stand mede dankzij de expertise van fotografen Willem Kolvoort, Arthur de Bruin en Peter van Rodijnen, die tevens het grootste deel van het beeldmateriaal hebben geleverd.

PostNL beloont jaarlijks haar trouwe klanten die een abonnement hebben bij PostNL Collect Club met een geschenk. In 2021 betrof dat geschenk een driejarige persoonlijke postzegelserie, bestaande uit zes postzegelvellen met elk drie verschillende postzegels en een bijbehorende bewaarmap.
Het thema van de reeks was Oersoorten, verdeeld over vruchten, bessen, landdieren, waterdieren, loofbomen, naaldbomen.

De oertijd, ook aangeduid als prehistorie, wordt door sommige historici gemarkeerd als de periode tot de eerste geschreven bron. Voor Nederland eindigt die periode rond het jaar 50 voor Christus.
De geselecteerde soorten dienden dus al vóór die tijd in ons land voor te komen. Tweede voorwaarde was dat ze nog steeds (of opnieuw) hier aanwezig zijn.
De fotoselectie is door toevoeging van een licht-donkerverloop en een mystificerende aquarellaag zodanig bewerkt dat de ‘nevel van de tijd’ erdoorheen schemert. De achtergrondbeelden geven een (vermeende) impressie van het Nederlands landschap in die periode en verbeelden per zegelvel de habitat van de geselecteerde soorten.

In de bewaarmap zijn onder de zegelvellen korte beschrijvingen opgenomen van de soorten.

PostNL beloont jaarlijks haar trouwe klanten die een abonnement hebben bij PostNL Collect Club met een geschenk. In 2021 betrof dat geschenk een driejarige persoonlijke postzegelserie, bestaande uit zes postzegelvellen met elk drie verschillende postzegels en een bijbehorende bewaarmap.
Het thema van de reeks was Oersoorten, verdeeld over vruchten, bessen, landdieren, waterdieren, loofbomen, naaldbomen.

De oertijd, ook aangeduid als prehistorie, wordt door sommige historici gemarkeerd als de periode tot de eerste geschreven bron. Voor Nederland eindigt die periode rond het jaar 50 voor Christus.
De geselecteerde soorten dienden dus al vóór die tijd in ons land voor te komen. Tweede voorwaarde was dat ze nog steeds (of opnieuw) hier aanwezig zijn.
De fotoselectie is door toevoeging van een licht-donkerverloop en een mystificerende aquarellaag zodanig bewerkt dat de ‘nevel van de tijd’ erdoorheen schemert. De achtergrondbeelden geven een (vermeende) impressie van het Nederlands landschap in die periode en verbeelden per zegelvel de habitat van de geselecteerde soorten.

In de begeleidende bewaarmap zijn onder de zegelvellen korte beschrijvingen opgenomen van de soorten.

Huizen in Nederland, Aanwinsten bevat aankopen en verwervingen door Vereniging Hendrick de Keyser in recente decennia. De uitgave bevat losse katernen met beschrijvingen van Nederlandse huizen, gebouwen en interieurs uit de laatste zeshonderd jaar en maakt deel uit van een groot lopend project, waarbij het gehele bezit van Vereniging Hendrick de Keyser in een meerdelige bestandscatalogus op analytische wijze wordt ontsloten. Het volume van de doos is afgestemd op aanvulling tot ongeveer vijftig beschrijvingen.

Vereniging Hendrick de Keyser zet zich in voor het behoud van architectonisch/historisch belangrijke gebouwen en hun interieurs. Zij doet dit door panden te verwerven en te restaureren. De gebouwen zijn sprekende voorbeelden van architectuur of wooncultuur uit de vroege vijftiende tot de twintigste eeuw. Omdat de geschiedenis zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant afleesbaar dient te zijn wordt veel aandacht besteed aan bouwhistorische constructies en de historische authenticiteit van het interieur.

En alles blijft bestaan wanneer je sterft is een persoonlijke fotoserie van Hellen van Meene, waarvan de kern bestaat uit negen panoramafoto’s die gemaakt zijn tegen een achtergrond van het kenmerkend Nederlandse landschap. Het thema van deze serie is de dood als onderdeel van het leven.
De titel van de tentoonstelling is een dichtregel van Gerrit Komrij, uit ‘Alles blijft’ (2001), Alle gedichten, De Bezige Bij, 2018.
bron www.huismarseille.nl

Huis Marseille is het eerste fotografiemuseum van Amsterdam. Het museum heeft een gevarieerd tentoonstellingsaanbod en bezit een grote eigen collectie die voornamelijk bestaat uit hedendaagse fotografie.

De tentoonstelling bevatte een selectie uit bekend en minder bekend werk van de Düsseldorfer Photoschule, die bestaat uit oud-fotografiestudenten van de Kunstakademie Düsseldorf onder Bernd en Hilla Becher, en hun opvolgers Thomas Ruff en Andreas Gursky.
De school heeft sinds de jaren zeventig de richting van de hedendaagse fotografie sterk beïnvloed door een formele en conceptuele werkwijze te introduceren, die vooral registreert en de onderwerpen ontleedt tot hun essentie.
In de tentoonstelling werden werken uit de collectie van Huis Marseille gecombineerd met vroeg werk van fotografen als Candida Höfer, Thomas Ruff en Thomas Struth met recentere werken van de nieuwe generatie.

Huis Marseille is het eerste fotografiemuseum van Amsterdam. Het museum heeft een gevarieerd tentoonstellingsaanbod en bezit een grote eigen collectie die voornamelijk bestaat uit hedendaagse fotografie.

Het boek belicht alle facetten van het huis in Nederland in de negentiende en twintigste eeuw. Ruimtelijke opzet, vormgeving en de rol van architecten, bouwkundigen en ambachtslieden komen ruimschoots aan bod, maar ook interieur, inrichting en gebruik krijgen alle aandacht.
De overgang van de ambachtelijkheid van de woonhuisarchitectuur in de negentiende eeuw naar de ontwikkeling van industrieel vervaardigde bouwmaterialen en toenemende bouwproductie in de twintigste, benadrukt de eclectische dynamiek van deze periode en maakt dit omvangrijke werk tot een specifiek tijdsdocument.

Vereniging Hendrick de Keyser zet zich in voor het behoud van architectonisch/historisch belangrijke gebouwen en hun interieurs. Zij doet dit door panden te verwerven en te restaureren. De gebouwen zijn sprekende voorbeelden van architectuur of wooncultuur uit de vroege vijftiende tot de twintigste eeuw. Omdat de geschiedenis zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant afleesbaar dient te zijn wordt veel aandacht besteed aan bouwhistorische constructies en de historische authenticiteit van het interieur.

Een groot aantal Europese postbedrijven, waaronder PostNL, werkt samen onder de noemer PostEurop. Een van de gezamenlijke activiteiten is het uitgeven van een postzegelserie met een gemeenschappelijk thema. Voor 2017 was dat thema kastelen.

Aan de keuze van de kastelen Doornenburg en Ammersoyen ging een lange selectieprocedure vooraf, waarbij voorop stond dat de burchten specifiek Nederlands zouden zijn, maar ook voldoende van elkaar zouden verschillen om beide zegels hun eigen karakter te kunnen geven.
Ter benadrukking van de historische achtergrond zijn de kleurenfoto’s gecombineerd met oude prenten van de burchten, die gedeeltelijk de zegelrand overlappen. Het vormcontrast tussen de kastelen wordt geaccentueerd door de toegevoegde grondvormen, die als onderlaag zijn afgebeeld: Doornenburg nagenoeg vierkant, en Ammersoyen met kenmerkende ronde hoektorens. De afgebeelde heraldische symbolen tonen summier de bewonersgeschiedenis van beide waterburchten. Op de postzegel van Doornenburg staan links drie wapenschilden van respectievelijk de familie Van Doornick (1313–1385), Van Bylandt (1385–1481) en Van Homoet (1459–1474). Op de postzegel van kasteel Ammersoyen is rechts het familiewapen afgebeeld van de familie Van Arkel-De la Kethullen, die het kasteel bewoonden van 1496 tot 1694.

Jamie Hawkesworth’ intuïtieve, autonome werk sluit aan bij de Britse documentaire traditie. Hij reist al een paar jaar de wereld rond en registreert daarbij zijn subtiele observaties in foto en film.
Naast zijn autonome werk fotografeert hij voor campagnes van onder meer J.W. Anderson, Loewe en Miu Miu.

Huis Marseille is het eerste fotografiemuseum van Amsterdam. Het museum heeft een gevarieerd tentoonstellingsaanbod en bezit een grote eigen collectie die voornamelijk bestaat uit hedendaagse fotografie.

Age Klink is een Rotterdamse schilder en dichter. Zijn werk van de laatste jaren bestaat voornamelijk uit schrift, dat zich echter niet laat lezen, maar als vergrijsde structuur de metersgrote doeken vult.
De structuren worden soms gewist, overschilderd en herschreven tot een gelaagd tableau, dat door de transparante gelaagdheid de zoekende manier van werken toont. De schriftschilderijen bieden alle ruimte voor interpretatie, omdat de inhoud van het geschrevene onleesbaar en dus ongrijpbaar blijft.

Stichting Clio publiceert kunstenaarsboeken van en monografieën over Rotterdamse beeldend kunstenaars.

In deze grote tentoonstelling toonde Huis Marseille negentiende-eeuwse fotografie van Egypte in het spoor van de vele reizigers en fotografen die destijds het land herontdekten. Voor de tentoonstelling leende het museum een groot aantal foto’s, albums en met foto’s geïllustreerde boeken van diverse Nederlandse collecties, waaronder het Rijksmuseum, het Rijksmuseum van Oudheden, het Nederlands Fotomuseum, de Koninklijke Bibliotheek, de Koninklijke Verzamelingen, Teylers Museum en de Bijzondere Collecties van de Universiteiten van Amsterdam en Leiden.

Huis Marseille is het eerste fotografiemuseum van Amsterdam. Het museum heeft een gevarieerd tentoonstellingsaanbod en bezit een grote eigen collectie die voornamelijk bestaat uit hedendaagse fotografie.

Op de postzegels van het vel Appel- en perenrassen in Nederland staan illustraties van tien oude appel- en perenrassen, die alle afkomstig zijn uit de publicatie De Nederlandsche Boomgaard, beschreven door de ‘Vereeniging tot Regeling En Verbetering van de Vruchtsoorten te Boskoop’, met 124 afbeeldingen naar de natuur, door Samuel Berghuis, uit 1868.
De illustraties zijn voor dit doel verhelderd, soms geroteerd of gespiegeld en voorzien van subtiele slagschaduwen. Een aanvullende opgave bij selectie van de soorten was dat die nu nog in Nederland geteeld dienden te worden. Op elke postzegel is de naam van het ras vermeld en een korte beschrijving van de vorm, zoals geformuleerd in het bronbestand. Het visuele contrast tussen de twee vruchtsoorten werd vergroot door de appels staand af te beelden en de peren liggend.

PostNL besteedde met dit postzegelvel aandacht aan de rijke geschiedenis van de teelt van de twee voornaamste fruitsoorten in Nederland. Vanuit deze historische achtergrond was een nadrukkelijke wens bij de opdrachtformulering om illustraties te zoeken in een historisch bronbestand, dat bekendstond als maatgevend standaardwerk binnen de sector.

In de tentoonstelling De Marseillaise / vijftien jaar verzamelen werd vertrekkend museumdirecteur Els Barents de gelegenheid geboden om naar haar inzicht een tentoonstelling in te richten die de collectie van Huis Marseille zou verbinden met selecties uit het werk van een aantal uitgelichte fotografen.

De tentoonstelling was gebaseerd op enkele simpele constateringen. Ten eerste dat een collectie kan worden opgevat als het beweeglijke deel van een museum dat op verschillende manieren tegen het licht kan worden gehouden. De titel is op deze gedachte gebaseerd. Dan is er het gegeven dat vijftien jaar verzamelen vanuit een professioneel oogpunt niet erg lang is. Collecties moeten nu eenmaal over een langere periode hebben bewezen de tand des tijds te kunnen doorstaan. In de derde plaats is het zo dat eigentijdse collecties per definitie een open eind hebben, omdat ze gericht zijn op het nu en op de toekomst.
bron www.huismarseille.nl

Huis Marseille is het eerste fotografiemuseum van Amsterdam. Het museum heeft een gevarieerd tentoonstellingsaanbod en bezit een grote eigen collectie die voornamelijk bestaat uit hedendaagse fotografie.

De tentoonstelling Apartheid & After was gebaseerd op een idee van fotograaf David Goldblatt, met het doel om de kwaliteit, diversiteit en de dynamiek van de Zuid-Afrikaanse fotografie ook in Nederland te laten zien.
Naast Goldblatt kent het land intussen tientallen fotografen met een stevige reputatie zoals Guy Tillim, Jo Ractliffe, Santu Mofokeng, Zanele Muholi en Pieter Hugo, en is ook de derde generatie aangetreden met Mikhael Subotzky, Daniel Naudé, Sabelo Mlangeni. De tentoonstelling liet zien hoezeer het verleden de waarneming van nu nog altijd kleurt.
bron www.huismarseille.nl

Huis Marseille is het eerste fotografiemuseum van Amsterdam. Het museum heeft een gevarieerd tentoonstellingsaanbod en bezit een grote eigen collectie die voornamelijk bestaat uit hedendaagse fotografie.

De samenwerkende postbedrijven in Europa geven sinds 1956 (Europa)postzegels uit met een gemeenschappelijk thema. De afgelopen jaren is die samenwerking verbonden aan de ontwerpwedstrijd Europe Stamp Best Design Competition. Voor 2014 was het thema Nationale muziekinstrumenten.

In samenspraak met PostNL kwam als kenmerkend Nederlands muziekinstrument het straatorgel uit de bus. Andere muziekinstrumenten van carillion, wereldberoemde kerkorgels tot elektronische experimentele apparatuur uit de jaren zestig kwamen uiteindelijk niet door de selectie.
Het verkozen straatorgel De Drie Pruiken, in het bezit van Museum Speelklok in Utrecht, is zowel aan voor- als achterzijde afgebeeld. De twee zijdes van het orgel vertegenwoordigen welbeschouwd twee kenmerken van de vaderlandse cultuur, namelijk die van de opgetuigde facade enerzijds en de sobere functionaliteit van de aansturing anderzijds, met het kenmerkende orgelboek als hoekige visuele tegenhanger van de rijke ornamentiek aan straatzijde. Bezien vanuit cultureel-maatschappelijk perspectief vertegenwoordigt het straatorgel twee kanten van de Nederlandse cultuur, die zowel tegengesteld als complementair zijn. Kort gezegd: uiterlijk vertoon versus functionalisme.
Wie daarop zou willen doorfilosoferen kan in de onoverkomelijke centenbak een uiting van de Hollandse handelsgeest zien, maar het attribuut komt in het ontwerp verder niet voor.

In 1435 schreef Leon Battista Alberti De schilderkunst, de eerste moderne theoretische verhandeling over het schilderen.
Naast de herziene editie van deze sleuteltekst bevat het boek de Nederlandse vertaling van Alberti’s Het standbeeld.
De schilderkunst werd geschreven in reactie op de vernieuwingen van Giotto en Masaccio en was tot ver in de negentiende eeuw bepalend voor de beschouwing van de schilderkunst en de kunsttheorie.

Uitgeverij SUN was een Nederlandse uitgeverij, opgericht in 1969 als Socialistiese (later Socialistische) Uitgeverij Nijmegen. De uitgeverij was gespecialiseerd in maatschappijkritische werken over filosofie, geschiedenis en kunst. SUN werd als gevolg van een overname in 2002 een imprint van uitgeverij Boom.
In de loop van de jaren tachtig bevestigde SUN zich als uitgever van hoogwaardige boeken, bestemd voor een breed intellectueel en cultureel geïnteresseerd publiek. SUN gaf boeken uit over geschiedenis, filosofie, architectuur en kunst.

Scarlett Hooft Graafland volgde aanvankelijk de monumentale kunstrichting ‘textiel autonoom’ aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, waarna ze een post-graduate opleiding in Jeruzalem en een master in beeldhouwen in New York afrondde. Hoewel niet opgeleid als fotograaf ontdekte ze dat fotografie het beste medium was om haar performances en installaties wereldwijd te registreren. ‘Ik reis naar afgelegen plekken vanwege het ongerepte karakter,’ zegt de fotografe, ‘maar daar stuit je op vergelijkbare problemen als in het westen, bijvoorbeeld wat klimaatverandering en milieuvervuiling betreft. Je kunt er niet aan ontsnappen.’

Huis Marseille is het eerste fotografiemuseum van Amsterdam. Het museum heeft een gevarieerd tentoonstellingsaanbod en bezit een grote eigen collectie die voornamelijk bestaat uit hedendaagse fotografie.

Henk de Looper (1931–1998) was op de eerste plaats graficus, hoewel hij in de latere jaren van zijn leven ook tekeningen en schilderijen maakte.
Symboliek staat in zijn werk centraal. Vooral zijn verbeelding van licht herbergt een overdrachtelijke component, evenals de ovale vorm die in zijn laatste werken nadrukkelijk aanwezig is. Behalve een geometrische figuur is de ovaal een symbool van licht. Als de mandorla die in diverse religieuze stromingen een verheven, metafysische betekenis heeft.

Stichting Clio Rotterdam publiceert kunstenaarsboeken van en monografieën over Rotterdamse beeldend kunstenaars.

Marrigje de Maar fotografeerde markante woonruimtes in diverse windstreken in China, waar gedurende meerdere generaties families samenkomen en het leven zich gaandeweg heeft ingesleten. Moderniteit, stijl, status, folklore en binnenhuisarchitectuur maken deel uit van de eclectische compositie die door het samenwonen van mensen in de loop der tijd werd gecreëerd.

Huis Marseille is het eerste fotografiemuseum van Amsterdam. Het museum heeft een gevarieerd tentoonstellingsaanbod en bezit een grote eigen collectie die voornamelijk bestaat uit hedendaagse fotografie.

In 2010 bestond de Koninklijke Nederlandse Bosbouw Vereniging honderd jaar. Het jubileum werd bekroond met een postzegelvel voor (toen nog) TNT Post van tien verschillende zegels.

Het postzegelvel representeert de rijkdom van het bos, dat uit veel meer dan alleen bomen bestaat. De vijf rijen tonen de verticale bosstructuur, van de wortellaag met wortels, schimmels en paddestoelen, naar de kruidlaag met lage kruidachtige gewassen, via de struiklaag met houtige gewassen, vruchten en bessen, langs de boomlaag, onderverdeeld in de stammenlaag en de kroonlaag, waar vogels en andere dieren tussendoor bewegen.
Om het bos als organisch geheel te tonen, lopen de afbeeldingen op de zegels in alle richtingen door, waarbij diepte is aangebracht door zowel voor- als achtergrond af te beelden.
Het bos als leverancier van hout wordt op de tweede zegelrij van onder getoond door de doorlopende afbeelding van horizontale (gekapte) boomstammen.
Het postzegelvel werd in 2010 verkozen tot het mooiste postzegelvel van dat jaar.

Een belangrijk deel van het nationaal bibliografisch erfgoed aan oude drukken (voor 1801) over militaire en aanverwante onderwerpen, is vanzelfsprekend ondergebracht in militaire bibliotheken en verzamelingen, waaronder die van het (toenmalig) Legermuseum, Delft, thans onderdeel van het Nationaal Militair Museum in Soest.
Deze catalogus bevat beschrijvingen van meer dan 10.000 boeken in twaalf verschillende talen, daterend van 1500 tot 1800.
Een belangrijk deel van de boeken vertegenwoordigt een groot historisch belang, door de specialistische inhoud, de intrinsieke waarde, of als geschiedkundig naslagwerk.
Er is acht jaar onafgebroken gewerkt aan de uitvoerige en analytische bibliografische beschrijvingen van alle objecten, resulterend in dit kloeke, 2008 pagina’s tellende naslagwerk in drie delen (met afzonderlijke index).

When the box with this ‘book’ arrived and it weighed over 15lbs., I wondered what was going on? Had they sent other books with it, or multiple copies? No, it is one magnificent, four-volume set that is slip-cased and comes in at over two thousand pages. For the bibliophile, this is a fabulous work, and indeed one can see that this is a set produced by bibliophiles for bibliophiles. In terms of typography and organization it is the sort of catalogue that one would expect from the nineteenth more than the twenty-first century (and that is a good thing, in my estimation). The editor and his team is to be deeply congratulated on this splendid catalogue of the printed military books.
bron www.deremilitari.org, Steven A. Walton

Edwin Zwakman is vooral bekend door zijn foto’s van alledaagse situaties, die bij eerste beschouwing het gevoel wekken dat er iets niet in orde is. Wie wil achterhalen waar dat door komt en vervolgens beter kijkt, ontwaart details die verraden dat de beelden een nagemaakte werkelijkheid tonen. Fake dus. En hoewel accurate zijn de constructies van Edwin Zwakman niet perfect en daardoor juist realistisch, of in elk geval menselijk.
Minder bekend zijn zijn locatiewerken, die ook in het boek zijn opgenomen. Hij liet bijvoorbeeld stadsbussen in Vilnius wit schilderen en voorzien van de letters UN, waardoor plotseling een onprettige associatie werd gewekt met vluchtelingenstromen en deportaties (dat laatste vooral bij degenen die indertijd de oorlog in ex-Joegoslavië bewust volgden). Door de onechtheid van die situaties vormen de luchtfoto’s van de bussen evengoed een geconstrueerde werkelijkheid.

Huis Marseille is het eerste fotografiemuseum van Amsterdam. Het museum heeft een gevarieerd tentoonstellingsaanbod en bezit een grote eigen collectie die voornamelijk bestaat uit hedendaagse fotografie.

Amsterdam telt een aantal grote gebouwen die bepalend zijn voor het beeld van de stad, zoals het Centraal Station, het Rijksmuseum, de Beurs van Berlage én gebouw De Bazel, het voormalige hoofdkantoor van de Nederlandsche Handel-Maatschappij aan de Vijzelstraat. Het is ontworpen door K.P.C. de Bazel (1869–1923), in nauwe samenwerking met A.D.N. van Gendt (1870–1932) en voltooid in 1926.
In 2000 werd het monumentale bankgebouw geschikt gemaakt voor de vestiging van het Stadsarchief van Amsterdam en werd daarmee een toegankelijke openbare instelling.

Dit boek bevat de complete geschiedenis van het gebouw, van bank tot archief: de ontwerp- en bouwgeschiedenis, de plek in de stad, het fenomeen van het vroeg twintigste-eeuwse kantoorgebouw, het interieur, de gebruiksgeschiedenis, de restauratie door architectenbureau Fritz en de verbouwing door Claus en Kaan Architecten. Het verhaal van een geldtempel getransformeerd tot cultuurtempel.

Hendrick de Keyser was één van de belangrijkste kunstenaars uit de 17de eeuw. In 1631 verscheen in Amsterdam de Architectura Moderna. In een reeks van veertig gravures worden het meesterschap en de creativiteit van de bouwmeester getoond. Deze oudst bekende kunstenaarsmonografie in de Nederlandse taal is een uniek document voor onze kennis van de architectuur van deze periode.
Deze uitgave bevat een complete herdruk van het oorspronkelijke prentwerk. De inleidende hoofdstukken geven een overzicht van leven en werk van Hendrick de Keyser. Het werk van De Keyser wordt daarbij in een internationale context geplaatst.
bron: www.hendrickdekeyser.nl

Vereniging Hendrick de Keyser zet zich in voor het behoud van architectonisch/historisch belangrijke gebouwen en hun interieurs. Zij doet dit door panden te verwerven en te restaureren. De gebouwen zijn sprekende voorbeelden van architectuur of wooncultuur uit de vroege vijftiende tot de twintigste eeuw. Omdat de geschiedenis zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant afleesbaar dient te zijn wordt veel aandacht besteed aan bouwhistorische constructies en de historische authenticiteit van het interieur.

De tentoonstelling Whisper Not! markeert de samenwerking tussen Huis Marseille en collectioneur Han Nefkens, sinds 1999 verzamelaar van hedendaagse beeldende kunst die hij heeft ondergebracht in de H+F Collectie. Eén van zijn uitgangspunten bij het verzamelen is zijn wens dat de verzameling openbaar kan zijn. Nefkens verzamelt vooral om zijn enthousiasme met een publiek te kunnen delen.
De opzet van de verzameling vormde de keus voor relatief jonge hedendaagse kunstenaars die het overgangsgebied tussen realiteit en abstractie zoeken.
bron www.huismarseille.nl

Huis Marseille is het eerste fotografiemuseum van Amsterdam. Het museum heeft een gevarieerd tentoonstellingsaanbod en bezit een grote eigen collectie die voornamelijk bestaat uit hedendaagse fotografie.